To typowa amerykańska ściana warstwowa. Wznoszone w ten sposób są też stupietrowe wieżowce.(Dla pełnego efektu brakuje jedynie okiennic we wszystkich oknach). Na stropach żelbetowych wznoszone są ścianki z pustaków, a do nich kotwiona jest zewnętrzna ścianka ceglana o grubości 1/2 cegły.
Problem leży w naturze tych dwóch materiałów. Nowa cegła przez jakiś rok po wypaleniu nieodwaracalnie pęcznieje, nabierając wilgoci. Odwrotny proces zachodzi w betonie. On z kolei się kurczy. Do tego dochodzi zstępowanie konstrukcji żelbetowej pod obciążeniem oraz odwracalne ruchy termiczne i wilgociowe.
Wszystko to sprawia, że cegłę od betonu staramy się mądrze odseparować, nie tracąc szczelności ani właściwości konstrukcyjnych.
Z prawej strony widać zmostkowaną zaprawą szczelinę między ścianką z pustaków a cegłą. Spodziewałbym się pionowego pęknięcia ściany ceglanej uformowanego pomiędzy partia zmostkowaną i luźną.
Dodatkowo, pionowe fugi między cegłami są częsciowo puste, a z poziomych fug dla odmiany wystaje nadmiar zaprawy. Woda, spływająca w zimie po tak wykonanej ścianie będzie ją nasączać i powodować pęknięcia mrozowe.
